Land 8

De trouwe lezers onder jullie weten al waar wij momenteel zijn. Het land van "pàt tai", kleermakers en tropische stranden. We hebben ons voor de verandering eens gedragen als echte toeristen en hebben heerlijke pàt tai gegeten, op maat gemaakte kleding laten maken en op het strand liggen bakken. (op het moment van schrijven pas 2 van de 3 dingen gedaan maar zodra de zon gaat schijnen komt dat strand ook wel goed ;))
Het begon allemaal in het noorden van het land. Hier kregen we een mooie stempel in ons stempelboekje waardoor we 2 weken de tijd kregen om dit wonderschone koninkrijk te bezichtigen. Na enige verwarring over de weghelft waar de bus bevond bleek dat iedereen hier aan de verkeerde kant van de weg rijdt, waardoor de bus toch weer aan de juiste kant reed. Ok, op naar Chang Rai. Hier leer je een van de belangrijkste regels van het land. Omdat de auto's aan de linkerkant rijden moet je als voetganger eerst naar rechts kijken. Gelukkig passen wij ons goed aan en zijn slechts 2x bijna overreden.
Na een goede nachtrust hebben we de reis voortgezet in stijl. Een VIP bus. Denk hier aan gratis koekjes en water, airco op 19 graden, voldoende ruimte om mijn benen te kunnen strekken en een Nintendo controller met een kapot scherm. Oftewel de beste busreis tot nu toe.
We kwamen zelfs zo uitgerust aan dat we besloten om naar het hostel te wandelen. Na een half uur wandelen kwamen we er achter dat de navigatie een flexibel noorden heeft zodat onze wandeltocht veranderde in een toeristische route. Maar we hebben meteen een stuk van het oude Chang Mai gezien en alvast kennis gemaakt met de Thaise keuken.
Van dit laatste waren we zo onder de indruk dat we besloten hebben om hier een cursus in te doen. Tja, 3 westerse mannen die Thais moeten koken... Ik zal voor jullie gedachtevorming een paar quotes geven. "euh, kun je dit ook eten?", "hoe ziet deze groente er in blik uit?", "do you feel sexy today?" en "kun je dit ook combineren met witte bonen in tomatensaus?"(3x raden wie dit vroeg). Om een lang verhaal kort te maken, het was een gezellige middag waar we ook nog wat hebben opgestoken.
Vanuit Chang Mai zijn we nog een paar dagen uitgeweken naar Pai. Een klein dorpje met meer backpackers dan inwoners. Maar wel een prachtige omgeving en een geweldige jungletocht door de bergen gehad.
Na zoveel natuur snakte we naar een beetje cultuur. Dat hebben we gevonden in Ayutthaya. Dit was de hoofdstad van Thailand totdat Burma het platbrandde. De cultuur die we hier gezien hebben zijn dus vooral uitgebrande ruïnes en onthoofde boeda's. Maar na grondig speurwerk hebben we in "the Dutch village" rapporten van een achter, achter, achteroom van Jos gevonden. Dat en heerlijke stroopwafels.
Na de oude hoofdstad is het tijd geworden voor de nieuwe hoofdstad, Bangkok. Deze is te groot om helemaal te bezoeken, vandaar dat we in het centrum gebleven zijn. We hebben wat vrienden uit Laos opgezocht en samen wat musea bekeken en schorpioenen op Khau San road gegeten. Na het gebruikelijke ladyboys spotten, hebben we nog wat gedronken maar zijn zonder shows of pingpong wedstrijden naar het hostel teruggegaan. (dit om alle onduidelijkheden uit de wereld te helpen). Wel hebben we het vegetarische festival in chinatown bezocht. Ik wist niet dat groente zo lekker kon zijn!!! We hebben Bangkok afgesloten met een avondje Bioscoop. Wie zegt dat je jezelf niet mag verwennen op vakantie ;).

Na een drukke stad is niks zo rustgevend als lekker aapjes kijken. En omdat Phetchaburi overspoeld is door heilige apen, en ook nog op weg naar het strand is, hebben we hier onze tussenstop gehad. Een tip voor eventuele toekomstige bezoekers, apen worden aangetrokken door plastic drinkflessen. En daarmee bedoel ik nier tot op 2 meter. Ze klimmen in je benen als je zo'n fles hebt.
Maar na deze apenkooi door naar de oceaan. Na 2,5 maand reizen eindelijk de witte stranden en het azuurblauwe water... Maar meer ook niet. We.hebben het 2 dagen geprobeerd. De eerste dag kwam het regenwater tot aan onze voeten. De tweede dag tot aan onze enkels. Over een anticlimax gesproken...

Maar wij laten ons als echte Nederlanders niet door een beetje regen bang maken en hebben de boot gepakt naar een van de vele eilanden in Thailand. Ko Tao om precies te zijn. Een eiland wat bekend staat om zijn mooie stranden, leuke feesten, prachtig onderwater leven en de brandende zon. Ik heb zelfs nog een jongen uit Bangladesh moeten redden uit de oceaan. Hij wou zo graag mee snorkelen dat hij vergeten was dat hij niet kon zwemmen. Gelukkig heb ik met snorkelen ook reddend zwemmen gehad.
De láátste stop tijdens de reis stond gepland bij de brug over de rivier Kwai. Maar als je in een oceaan van 31 graden tussen de vissen rond dobbert dan is dat snel vergeten. En aangezien die brug er al enige tijd staat zal hij er over een paar maanden ook nog wel zijn. Na 5 dagen heerlijk uitgerust te hebben is het nu toch wel tijd om terug te keren naar Bangkok en afscheid te nemen van Jos. Mijn reis gaat door naar Cambodja, ik hoop dat het net zo goed bevalt als Thailand.